صلح/عشق/ایثار/....

ای کاش همه ی ما انسانها به مرحله ایی   از بلوغ فکری برسیم تابتوانیم  جواب بدیها را با خوبیهایمان بدهیم راستش نمی خوام حالت نصیحتی یا اندرز را به نوشته ام بدهم بلکه تنها علتی که باعث شده چند سطری برایتان بنویسم این است که چرا ما آدمها خودمان خوشی های زندگیمان  راخراب میکنیم مثلا اگر دوستم به من خیانت کرد بجای فکر کردن به انتقام چرا نباید به بخشیدن او بیندیشم شاید در نگاه اول این کار خیلی سخت باشه ولی نتیجه ای که به ما میده خیلی شیرینتر از سختی کار است اگه ببخشیم وعشق بورزیم وایثارگر باشیم وصلح را بجای نفرت وکینه جایگزین کنیم زندگی لبخند ش را به ما میزند چون اولین لبخند توسط ما زده شد واین حالت زیبایی را برایمان دو چندان میکنددر واقع آرامش وافتخار و سرافرازی این اولین لبخند تا ابد در دفتر زندگیمان ودر عظمت  تاریخ به نام ما ثبت خواهد شد واز همه مهمترلبخندی است که خدا درپاسخ به تو میزند با در نظر گرفتن شیرینی وآرامش خوبی ها آیا شما هم چنان مایلیید بدی های زندگی را برای خودتان رقم بزنید وجزوه آن گروههایی  باشبد که تاریخ زشتی وپوچی شخصیت شان  را بازگو میکند .